Autor w oryginalny i rzetelny sposób wskazuje punkty wspólne mistyki religijnej, mistyki współczesnych ruchów teatralnych oraz dramatów mistycznych Juliusza Słowackiego. Książka ta wybiega jednak poza opis klasycznego toposu theatrum mundi, poza dramat romantyczny, a nawet w ogóle poza sztukę romantyzmu i skupia się na aktorze w „teatrze świata”. Dlatego też głównymi bohaterami książki – obok Słowackiego i Calderona – stają się również dwudziestowieczni reformatorzy teatru i gry aktorskiej: Juliusz Osterwa, Ryszard Cieślak i Jerzy Grotowski ➔