Książka Ireneusza Krzemińskiego podejmuje temat Solidarności. Doświadczenie pierwszej Solidarności ukazuje jako proces, który przyniósł niezwykły owoc w postaci odzyskania wolności przez obywateli i społeczeństwo w 1989 roku, ale który zarazem niespodziewanie rozpłynął się w nowej rzeczywistości. Zastanawia się, jak to możliwe, że nie odrodził się na szerszą skalę w praktycznej formie zespół wartości, jakie głosił reformatorski ruch Solidarność. Autor bada, co się stało z tymi wzorami zachowań społecznych i rozpowszechnionymi postawami, nade wszystko mającymi wymiar obywatelski, wspólnotowy i polityczny. Zapytuje, gdzie się podziała podstawowa idea Solidarności, że prawo człowieka do aktywnej troski o swój i swych najbliższych los zakłada zarazem prawo i obowiązek pamiętania o innych i o wspólnym losie, który ma przecież wielki wpływ na osobiste sukcesy i niepowodzenia… Zestawia pierwszą Solidarność z dzisiejszą, wystawiając tej ostatniej zdecydowanie negatywną ocenę. ➔